สุสานแห่งนี้เป็นที่ฝังศพของท่านเมียวเอะ (ค.ศ. 1173-1232) ผู้ก่อตั้งวัดโคซังจิ และยังเป็นที่ฝังศพของเจ้าอาวาสองค์ต่อๆ มาของวัดโคซังจิ อีกด้วย
หกราชวงศ์
ยุคประวัติศาสตร์จีน ครอบคลุมราชวงศ์อู่ตะวันออก ราชวงศ์จิ้นตะวันออก และราชวงศ์ซ่ง ฉี เหลียง และเฉินตอนใต้ ตั้งแต่ปี 222 ถึง 589
หนังสือที่คัดลอกมาจากต้นฉบับ
การทำสำเนาหนังสือหรือเอกสารด้วยลายมือ หรือการกระทำการคัดลอกนั้นเอง
วัดอิชิยามาเดระ
วัดแห่งนี้เป็นวัดสำคัญของนิกายโทจิชิงงอน ตั้งอยู่ที่อิชิยามาเดระในเมืองโอสึ จังหวัดชิงะ
สมัยนารา
เป็นสมัยที่เมืองหลวงตั้งอยู่ที่เฮโจเคียว ซึ่งที่นั่นคือ นารา โดยเป็นสมัยที่ยาวนานกว่า 70 ปี (710~784) มีจักรพรรดิทั้งหมด 7 ท่าน คือ เกนเม, เกนโช, โชมุ, โคเคน, จุนนิน, โชโทะคุ, และโคนิน สำหรับประวัติศาสตร์ด้านศิลปะ จะเรียกช่วงครึ่งแรกของสมัยนาราว่า สมัยฮะคุโฮ และเรียกช่วงครึ่งหลังว่า สมัยเทมเปียว และมีชื่อเรียกอย่างอื่นว่า สมัยเมืองนารา
ยาคุชิ เนียวไร
พระพุทธเจ้าผู้เป็นประมุขแห่งโลกธาตุวิสุทธิ์ทางทิศตะวันออก ทรงตั้งปณิธาน 12 ประการ เพื่อบรรเทาความเจ็บป่วยและความทุกข์ทรมานของสรรพสัตว์ กำจัดความบกพร่องทางร่างกาย และนำพาสรรพสัตว์ให้บรรลุธรรม
ผสมผงไม้กับแล็คเกอร์
ส่วนผสมของกาวแล็คเกอร์และผงไม้ ใช้ในการยึดรอยแตกและรอยต่อ และใช้ในการสร้างและซ่อมแซมพระพุทธรูป
โมคุชินคันชิทสึ
เทคนิคการสร้างพระพุทธรูปโดยการแกะสลักไม้เป็นโครงสร้างหลัก จากนั้นนำผ้าป่านมาหุ้มและปั้นด้วยแล็คเกอร์ชนิดพิเศษ (เช่น แล็กเกอร์หมึก หรือ แล็กเกอร์ที่ทำจากขี้เถ้าไม้) จนได้รูปทรงที่สมบูรณ์ โดยยังคงเหลือแกนไม้ไว้ภายใน
พระประจำตัว
พระพุทธรูปสำหรับประดิษฐานไว้ใกล้ตัวหรือสวมใส่เพื่อแสดงความเคารพส่วนตัว
เมียวเอะ
เกิดปีที่ 3 ของรัชสมัยโจอัน (ค.ศ. 1173) มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่ตำบลอะริดะกะวะ จังหวัดวะคะยะมะในปัจจุบัน โดยเป็นคนในตระกูลยุอะซะ เป็นผู้รื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยได้ออกบวชกับพระมองกะคุ วัดจินโกะจิ และได้ศึกษาคำสอนเคะกอนที่วัดโตไดจิ และได้รับถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆตามหลักการสอนแบบมิคเคียวจากพระโคเนน วัดคะจูจิ โดยในปีที่ 1 ของรัชสมัยเคนเอ (ค.ศ. 1206) ได้รับพระราชทานที่ดินบริเวณโทะกะโนะโอะจากจักรพรรดิโกะโทะบะ จึงได้ทำการสร้างวัดโคซังจิขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางในการรื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยเมียวเอะมรณภาพในปีที่ 4 ของรัชสมัยคังกิ (ค.ศ. 1232)
โคชิน
พระสงฆ์ในสมัยคะมะคุระ (ค.ศ. 1193-1264) เป็นศิษย์เอกของอาจารย์เมียวเอ
พระพุทธรูปสามองค์
ในกรณีของรูปปั้นที่เคารพนับถือชุดหนึ่งที่ประดิษฐานอยู่ในห้องโถงของวัด รูปปั้นประธานตรงกลางและผู้ติดตามสองคนที่อยู่ด้านซ้ายและขวาจะเรียกรวมกันว่ารูปปั้นสามองค์ โดยทั่วไป รูปปั้นประธานจะเรียกว่าชูซอน ในขณะที่ผู้ติดตามสองคนจะเรียกว่าวาคิจิ
พระโพธิสัตว์นิกโก
อยู่ทางซ้ายของยาคุชิ เนียวไร หันหน้าเข้าหา พระโพธิสัตว์เก็คโคทางด้านขวา เชื่อกันว่ารูปปั้นนี้มีคุณสมบัติในการส่องสว่างความมืดมิดของวัฏสงสาร คล้ายกับแสงอาทิตย์ที่ขจัดเงาทั้งหมดออกไป จึงนำความรอดพ้นมาสู่สรรพชีวิต
พระโพธิสัตว์กัคโค
พระโพธิสัตว์กัคโคเป็นพระพุทธรูปบริวารที่ประดิษฐานอยู่ทางด้านขวาของพระยาคุชิ เนียวไร โดยหันหน้าไปทางพระโพธิสัตว์นิกโกที่ประดิษฐานอยู่ทางด้านซ้าย และเป็นสัญลักษณ์แทนแสงจันทร์ มีความเชื่อว่าพระองค์ทรงมีพระเมตตาและความเมตตา กรุณาต่อสรรพสัตว์
วิหารไคซันโด
วิหารที่บรรจุรูปปั้นและแผ่นจารึกของพระภิกษุผู้ก่อตั้งนิกายหรือวัดต่างๆ
คะสะยะ
ลูกประคำ
เมียวเอะ นั่งสมาธิใต้ต้นไม้
พิธีถวายน้ำชา
ศาลเจ้าขนาดเล็ก
วัตถุศักดิ์สิทธิ์สำหรับบรรจุวัตถุมงคล เช่น พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ คัมภีร์พระสูตร
表参道
入母屋造
母屋を切妻造とし、その四方に廂を葺き下ろして一つの屋根としたもの。
疎垂木
棰の間隔を広くとって割りつけた棰。
妻
建築物の側面。
懸魚
屋根の破風の中央および左右に下げて、棟木や桁の先端を隠す建築装飾。
向拝
仏堂や社殿の前、または後などに主屋から突き出て、上に屋根、下に階段のあるところ。
蟇股
二本の水平材の間に置かれ、カエルが股を広げたように曲線状に左右の両裾が広がった部材。また鏃(やじり)の形状のひとつである刃先が二股に分かれた雁股（かりまた）から転じたともいわれる。
虹梁
上方に曲がった梁。雨後の虹を連想しての名。大陸建築伝来以来、ずっと用いられている重要な建築材である。
蔀戸
吊り上げたり外したりする、板の表裏もしくは表面のみに格子戸を組み込んだ建具。上下２枚に分かれている場合が多い。
ชากา เนียวไร
檜皮葺
ヒノキの皮を剥いだ檜皮を竹釘で打ちつける工法で葺いた屋根。
堂宇
堂の建物。
運慶
生年不詳 - 1224年。平安時代末期から鎌倉時代初期にかけて活動した仏師。興福寺を拠点に活動していた奈良仏師康慶の子。康慶が始めた鎌倉彫刻の新様式を完成させた。
丈六
仏像の高さの基準。一丈六尺の省略。立像では像高1丈6尺（約4.8m）の像、座像では像高8尺の像（約2.4m）をいう。
盧舍那仏
華厳経の教主。大乗仏教における信仰対象である如来の一尊。
室町時代
足利氏が政権を握り京都室町に幕府を開いた時代。明徳3年（1392）南北朝の合一から、天正1年（1573）第15代将軍義昭が織田信長に追われるまでの約180年間を指す。その後期すなわち明応の政変後を戦国時代とも称する。また、南北朝時代（1336〜1392）を室町時代前期に含める説もある。
江戸時代
徳川家康が慶長5年（1600）関ヶ原の戦で勝利を占め、1603年幕府を江戸に開いた頃から、慶応3年（1867）徳川慶喜の大政奉還に至るまで約260年間の称。徳川時代。
วัดโอมุโระนินนาจิ
วัดแห่งนี้เป็นวัดหลักของนิกายโอมูโระของนิกายชินงงตั้งอยู่ในเขตอุเคียว เมืองเกียวโต ก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 888
入寂
寂滅に入ること。僧が死ぬこと。
วัดเซ็นโดอิน
วิหารในวัดโคซังจิ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ท่านอาจารย์มียวเอะ (ค.ศ. 1173-1232) ได้ใช้ชีวิตช่วงบั้นปลายและสิ้นชีวิต
明恵上人坐像
สมัยมุโระมัจจิ
เป็นสมัยที่ตระกูลอะชิคะกะมีอำนาจปกครองและเป็นคนเปิดรัฐบาลปกครองที่มุโระมัจจิ โดยหมายถึงระยะเวลาตั้งแต่ปีที่ 3 ของรัชสมัยเมโทะคุ (ค.ศ. 1392) ที่มีการตกลงรวมตัวกันของจักรพรรดิฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ จนถึงปีที่ 1 ของรัชสมัยเทนโช (ค.ศ. 1573) ที่ท่านโยชิอะคิ โชกุนคนที่ 15 ถูกโอะดะ โนะบุนะกะขับไล่ รวมแล้วเป็นระยะเวลาประมาณ 180 ปี โดยในช่วงครึ่งหลังของสมัยนั้น คือหลังเกิดเหตุการณ์เมโอ ก็จะเรียกว่าเป็นยุคสงครามในประเทศ (เซนโกะคุ) และในบางทฤษฎีก็มีการนำสมัยนันโบะคุโจ (ค.ศ. 1336~1392) เข้ามารวมด้วย โดยถือว่าเป็นช่วงครึ่งแรกของสมัยมุโระมัจจิ
สมัยเอะโดะ
เป็นชื่อเรียกสมัยที่มีระยะเวลาประมาณ 260 ปี ตั้งแต่ที่โทคุกะวะ อิเอะยะซุได้ชัยชนะจากการรบเซะคิกะฮะระในปีที่ 5 ของรัชสมัยเคโจ (ค.ศ. 1600) และได้จัดตั้งรัฐบาลปกครองที่เอะโดะในปีค.ศ. 1603 จนถึงปีที่ 3 ของรัชสมัยเคโอ (ค.ศ. 1867) ที่โทคุกะวะ โยะชิโนะบุทำการคืนอำนาจการปกครองกลับไปให้จักรพรรดิ จะเรียกว่า สมัยโทคุกะวะ
宝形造
屋根の一種。正方形の建物で、隅棟が屋根の中央に集まるもの。方形造ともいう。
露盤
仏塔の相輪のいちばん下にある四角い盤。
伏鉢
相輪などの露盤上にある、鉢を伏せたような形のもの。
宝珠
宝玉。塔の相輪の一部で、水煙の上に載せる飾り。
蔀戸
吊り上げたり外したりする、板の表裏もしくは表面のみに格子戸を組み込んだ建具。上下２枚に分かれている場合が多い。
花頭窓
禅宗様のもので、多くは桟唐戸や書院の欄間などに用いられる。格子の組子に花形を付けたことから花欄間ともいい、この組子を「花組子」「花子」という。
วัดเซคิซุยอิน
勅額
天皇直筆による額。
จักรพรรดิโกะโตบะ
จักรพรรดิโกะโตบะประสูติในปีจิโชที่4 (ค.ศ. 1180) เป็นจักรพรรดิในช่วงต้นสมัยคะมะคุระ เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 4 ของจักรพรรดิทากากุระ ในปีเคงคิวที่9 (ค.ศ. 1198) พระองค์ทรงสละราชสมบัติและเริ่มการปกครองแบบอินเซ ในด้านกวีนิพนธ์ พระองค์ทรงมีความเชี่ยวชาญและได้รวบรวมบทกวี "ชินโกะคิน วากะชู" ในปีโจคิวที่3 (ค.ศ. 1221) พระองค์ทรงออกพระราชโองการให้กำจัดโฮโจ โยชิโทกิ แต่ไม่สำเร็จและถูกเนรเทศไปยังเกาะโอกิ (สงครามโจคิว) พระองค์เสด็จสวรรคตที่นั่นในปีเอโนที่1 (ค.ศ. 1239)
คำอธิษฐานของจักรพรรดิ
พระราชกฤษฎีกาให้สวดภาวนา คำอธิษฐานของจักรพรรดิ
นิกายเคะกอนชู
นิกายหนึ่งที่นับถือพระสูตรเคะกอนที่เกิดขึ้นในสมัยราชวงศ์ถัง ของประเทศจีน โดยกล่าวกันว่าถูกเผยแพร่มายังประเทศญี่ปุ่นโดยพระโดเซน สมัยราชวงศ์ถัง ในปีที่ 8 ของรัชสมัยเทนเปียว (ค.ศ. 736) โดยปัจจุบันสำนักใหญ่ของนิกายอยู่ที่วัดโตไดจิ
下賜
高貴の人が、身分の低い人に物を与えること。
宸筆
天子、天皇が自身で書いたもの。天皇の直筆。
華厳経
大乗経典。華厳宗の根本聖典。
文殊菩薩
智慧を象徴する菩薩。
普賢菩薩
仏の悟り,瞑想,修行を象徴する菩薩。
菩薩行
自ら行動することで自他共に幸福になろうと願う、施しを行う修行のひとつ。
55 การเดินทางแสวงบุญของเซนไซ
เรื่องราวของพระเซ็นไซโดจิ (โพธิสัตว์สุธนะ) ที่ได้ไปแสวงบุญยังครูบาอาจารย์ทั้ง 55 รูป เพื่อฟังคำสอนของพวกเขา
覆屋
主に本殿を保護するために設けられている建物。
桟瓦
横断面が波形の瓦一種類だけを使う葺き方で、江戸時代に考案された。本瓦葺に比べて経済的なことから簡略瓦とも呼ばれていた。現在、町屋や住宅などで普通に葺かれているのが桟瓦葺である。
桟唐戸
框の中に桟を組み、その間に薄板や連子をはめ入れた戸。
เจดีย์ห้าองค์ประกอบ
เป็นประเภทหนึ่งของเจดีย์ ใช้หินห้าชั้นแทนธาตุทั้งห้า ได้แก่ ดิน น้ำ ไฟ ลม และอากาศ โดยเรียงจากล่างขึ้นบน ชั้นดินเป็นรูปทรงลูกบาศก์ ชั้นน้ำมีรูปทรงกระบอกหรือทรงกลม ชั้นไฟมีรูปทรงเป็นปิรามิด ชั้นลมมีรูปทรงครึ่งวงกลม ชั้นอากาศมีรูปทรงเป็นอัญมณีซ้อนกันอยู่ด้านบน
เจดีย์โฮะเคียวอินโท
เจดีย์ชนิดหนึ่งที่ใช้เป็นเครื่องหมายหลุมศพและสถูปที่ระลึก
เจดีย์เนียวโฮะเคียว
อะรุเบคิโยะวะ
ศาลเจ้าคาสุกะ ไทชะ
ก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 768 ตั้งอยู่ในเมืองนารา จังหวัดนาราเป็นหนึ่งในแหล่งมรดกโลกภายใต้ "อนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ของเมืองนาราบราณ" ก่อตั้งขึ้นในสมัยนาราพื่อปกป้องเฮโจเคียวและขอพรให้ประเทศเจริญรุ่งเรือง
คาสุกะ เมียวจิน
ชื่อเรียกรวมของเทพเจ้าที่ประดิษฐานอยู่ในศาลเจ้าคาสุกะ ไทชะ
託宣
神のことば。神のおつげ。神が人にのりうつったり、夢の中に出現したりして人間に伝える意志。
鎮守
鎮守神のこと。また、その神を祭った神社。
住吉明神
住吉大社（大阪市）に祀られる神。
見世棚造
小規模の社殿で、土台の上に組まれ、正面に階段のないもの。
妻入
切妻屋根・入母屋屋根の建物で、妻の側に出入口を設けて、それを正面とするもの。
向拝
仏堂や社殿の前、または後などに主屋から突き出て、上に屋根、下に階段のあるところ。
破風
一般に切妻屋根の側面にある三角形の合掌の部分を指す。
千木
社殿の屋根の両端の所で、交差し高く突き出ている部分のこと。
สมัยเฮอัน
เป็นสมัยที่มีระยะเวลาประมาณ 400 ปี ตั้งแต่จักรพรรดิคันมุจัดตั้งเฮอันเป็นเมืองหลวงที่ประทับ (ค.ศ. 794) จนถึงมีการจัดตั้งรัฐบาลปกครองคะมะคุริ (ค.ศ. 1185) ซึ่งเป็นสมัยที่อำนาจปกครองมีศูนย์กลางอยู่ที่เฮอันเคียว (เกียวโต) โดยปกติจะแบ่งเป็น 3 ระยะ คือ ช่วงต้นสมัย ช่วงกลางสมัย และช่วงท้ายสมัย หรือหมายถึง สมัยฟื้นฟูระบบการปกครอง(ริซึเรียว) สมัยผู้สำเร็จราชการ(เซคคัน) และสมัยอินเซ (ช่วงปลายสมัยเป็นการปกครองโดยตระกูลไทระ) หรือเรียกว่าเป็น สมัยเมืองเฮอัน
สมัยคะมะคุระ
เป็นสมัยที่มีระยะเวลาประมาณ 150 ปี ตั้งแต่มินะโมะโตะโนะโยะริโทะโมะก่อตั้งรัฐบาลปกครองที่คะมะคุระ จนถึงการเสียชีวิตของโฮโจ ทะคะโทะคิ ในปีที่ 3 ของรัชสมัยเกนโค (ค.ศ. 1333)
เอไซ
ท่านเอไซ (ค.ศ. 1141-1215) เป็นพระสงฆ์ในช่วงปลายสมัยเฮอันจนถึงต้นสมัยคะมะคุระ เป็นผู้ก่อตั้งนิกายรินไซในญี่ปุ่น และเป็นผู้ก่อตั้งวัดเคนนินจิ นอกจากนี้ท่านยังเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ที่นำวัฒนธรรมการดื่มชาที่หายไปแล้ว กลับมาเผยแพร่ในญี่ปุ่นอีกครั้ง
สัญลักษณ์ปลาคู่
ลวดลายปลาคู่ตัวผู้และตัวเมียหันหน้าเข้าหากัน สื่อถึงความปรารถนาให้ลูกหลานเจริญรุ่งเรืองเป็นลวดลายอันเป็นมงคล
ค้อนแห่งอำนาจ
มีต้นกำเนิดจากอาวุธโบราณของอินเดีย เป็นสัญลักษณ์แห่งความปรารถนาในพระพุทธศาสนาอันจะขจัดกิเลสตัณหาได้
กงล้อพันซี่
ลวดลายรูปกงล้อที่มีซี่ล้อหนึ่งพันซี่ ซึ่งปรากฏอยู่ใต้ฝ่าพระบาทของพระพุทธเจ้า เป็นหนึ่งในลักษณะมหาบุรุษ 32 ประการของพระพุทธเจ้า
高橋箒庵
本名：高橋 義雄。1861年-1937年。日本の実業家。
数寄者
茶の湯を趣味とする人。
四畳台目の本席と八畳の広間
三畳の水屋
露地
蹲
灯篭
春日灯篭
待合兼鐘楼
茶恩鐘
梵鐘
中国の古楽器の鐘に対して、寺院で用いるつりがねの称。多く鐘楼に吊り、撞木で打ち鳴らす。
ภายในสุสานมีโกะริงโตะ (เจดีย์ห้าชั้น) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพุทธศาสนานิกายหัวเหยียนและนิกายชิงงงในญี่ปุ่น เจดีย์โฮะเคียวอินโทสามชั้น สร้างขึ้นในยุคคามากุระ (ค.ศ. 1185-1333) ตั้งอยู่ทางซ้ายสุดของสุสาน ถัดไปคือเจดีย์เนียวโฮะเคียวขนาดเล็กกว่า
ใกล้ทางเข้ามีอนุสาวรีย์หินจารึกคำสั่งสุดท้ายของเมียวเอ "อะรุเบคิโยะวะ" ซึ่งแปลว่า "ทำในสิ่งที่ควรทำ"
หกราชวงศ์
ยุคประวัติศาสตร์จีน ครอบคลุมราชวงศ์อู่ตะวันออก ราชวงศ์จิ้นตะวันออก และราชวงศ์ซ่ง ฉี เหลียง และเฉินตอนใต้ ตั้งแต่ปี 222 ถึง 589
หนังสือที่คัดลอกมาจากต้นฉบับ
การทำสำเนาหนังสือหรือเอกสารด้วยลายมือ หรือการกระทำการคัดลอกนั้นเอง
วัดอิชิยามาเดระ
วัดแห่งนี้เป็นวัดสำคัญของนิกายโทจิชิงงอน ตั้งอยู่ที่อิชิยามาเดระในเมืองโอสึ จังหวัดชิงะ
สมัยนารา
เป็นสมัยที่เมืองหลวงตั้งอยู่ที่เฮโจเคียว ซึ่งที่นั่นคือ นารา โดยเป็นสมัยที่ยาวนานกว่า 70 ปี (710~784) มีจักรพรรดิทั้งหมด 7 ท่าน คือ เกนเม, เกนโช, โชมุ, โคเคน, จุนนิน, โชโทะคุ, และโคนิน สำหรับประวัติศาสตร์ด้านศิลปะ จะเรียกช่วงครึ่งแรกของสมัยนาราว่า สมัยฮะคุโฮ และเรียกช่วงครึ่งหลังว่า สมัยเทมเปียว และมีชื่อเรียกอย่างอื่นว่า สมัยเมืองนารา
ยาคุชิ เนียวไร
พระพุทธเจ้าผู้เป็นประมุขแห่งโลกธาตุวิสุทธิ์ทางทิศตะวันออก ทรงตั้งปณิธาน 12 ประการ เพื่อบรรเทาความเจ็บป่วยและความทุกข์ทรมานของสรรพสัตว์ กำจัดความบกพร่องทางร่างกาย และนำพาสรรพสัตว์ให้บรรลุธรรม
ผสมผงไม้กับแล็คเกอร์
ส่วนผสมของกาวแล็คเกอร์และผงไม้ ใช้ในการยึดรอยแตกและรอยต่อ และใช้ในการสร้างและซ่อมแซมพระพุทธรูป
โมคุชินคันชิทสึ
เทคนิคการสร้างพระพุทธรูปโดยการแกะสลักไม้เป็นโครงสร้างหลัก จากนั้นนำผ้าป่านมาหุ้มและปั้นด้วยแล็คเกอร์ชนิดพิเศษ (เช่น แล็กเกอร์หมึก หรือ แล็กเกอร์ที่ทำจากขี้เถ้าไม้) จนได้รูปทรงที่สมบูรณ์ โดยยังคงเหลือแกนไม้ไว้ภายใน
พระประจำตัว
พระพุทธรูปสำหรับประดิษฐานไว้ใกล้ตัวหรือสวมใส่เพื่อแสดงความเคารพส่วนตัว
เมียวเอะ
เกิดปีที่ 3 ของรัชสมัยโจอัน (ค.ศ. 1173) มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่ตำบลอะริดะกะวะ จังหวัดวะคะยะมะในปัจจุบัน โดยเป็นคนในตระกูลยุอะซะ เป็นผู้รื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยได้ออกบวชกับพระมองกะคุ วัดจินโกะจิ และได้ศึกษาคำสอนเคะกอนที่วัดโตไดจิ และได้รับถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆตามหลักการสอนแบบมิคเคียวจากพระโคเนน วัดคะจูจิ โดยในปีที่ 1 ของรัชสมัยเคนเอ (ค.ศ. 1206) ได้รับพระราชทานที่ดินบริเวณโทะกะโนะโอะจากจักรพรรดิโกะโทะบะ จึงได้ทำการสร้างวัดโคซังจิขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางในการรื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยเมียวเอะมรณภาพในปีที่ 4 ของรัชสมัยคังกิ (ค.ศ. 1232)
โคชิน
พระสงฆ์ในสมัยคะมะคุระ (ค.ศ. 1193-1264) เป็นศิษย์เอกของอาจารย์เมียวเอ
พระพุทธรูปสามองค์
ในกรณีของรูปปั้นที่เคารพนับถือชุดหนึ่งที่ประดิษฐานอยู่ในห้องโถงของวัด รูปปั้นประธานตรงกลางและผู้ติดตามสองคนที่อยู่ด้านซ้ายและขวาจะเรียกรวมกันว่ารูปปั้นสามองค์ โดยทั่วไป รูปปั้นประธานจะเรียกว่าชูซอน ในขณะที่ผู้ติดตามสองคนจะเรียกว่าวาคิจิ
พระโพธิสัตว์นิกโก
อยู่ทางซ้ายของยาคุชิ เนียวไร หันหน้าเข้าหา พระโพธิสัตว์เก็คโคทางด้านขวา เชื่อกันว่ารูปปั้นนี้มีคุณสมบัติในการส่องสว่างความมืดมิดของวัฏสงสาร คล้ายกับแสงอาทิตย์ที่ขจัดเงาทั้งหมดออกไป จึงนำความรอดพ้นมาสู่สรรพชีวิต
พระโพธิสัตว์กัคโค
พระโพธิสัตว์กัคโคเป็นพระพุทธรูปบริวารที่ประดิษฐานอยู่ทางด้านขวาของพระยาคุชิ เนียวไร โดยหันหน้าไปทางพระโพธิสัตว์นิกโกที่ประดิษฐานอยู่ทางด้านซ้าย และเป็นสัญลักษณ์แทนแสงจันทร์ มีความเชื่อว่าพระองค์ทรงมีพระเมตตาและความเมตตา กรุณาต่อสรรพสัตว์
วิหารไคซันโด
วิหารที่บรรจุรูปปั้นและแผ่นจารึกของพระภิกษุผู้ก่อตั้งนิกายหรือวัดต่างๆ
คะสะยะ
ลูกประคำ
เมียวเอะ นั่งสมาธิใต้ต้นไม้
พิธีถวายน้ำชา
ศาลเจ้าขนาดเล็ก
วัตถุศักดิ์สิทธิ์สำหรับบรรจุวัตถุมงคล เช่น พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ คัมภีร์พระสูตร
表参道
入母屋造
母屋を切妻造とし、その四方に廂を葺き下ろして一つの屋根としたもの。
疎垂木
棰の間隔を広くとって割りつけた棰。
妻
建築物の側面。
懸魚
屋根の破風の中央および左右に下げて、棟木や桁の先端を隠す建築装飾。
向拝
仏堂や社殿の前、または後などに主屋から突き出て、上に屋根、下に階段のあるところ。
蟇股
二本の水平材の間に置かれ、カエルが股を広げたように曲線状に左右の両裾が広がった部材。また鏃(やじり)の形状のひとつである刃先が二股に分かれた雁股（かりまた）から転じたともいわれる。
虹梁
上方に曲がった梁。雨後の虹を連想しての名。大陸建築伝来以来、ずっと用いられている重要な建築材である。
蔀戸
吊り上げたり外したりする、板の表裏もしくは表面のみに格子戸を組み込んだ建具。上下２枚に分かれている場合が多い。
ชากา เนียวไร
檜皮葺
ヒノキの皮を剥いだ檜皮を竹釘で打ちつける工法で葺いた屋根。
堂宇
堂の建物。
運慶
生年不詳 - 1224年。平安時代末期から鎌倉時代初期にかけて活動した仏師。興福寺を拠点に活動していた奈良仏師康慶の子。康慶が始めた鎌倉彫刻の新様式を完成させた。
丈六
仏像の高さの基準。一丈六尺の省略。立像では像高1丈6尺（約4.8m）の像、座像では像高8尺の像（約2.4m）をいう。
盧舍那仏
華厳経の教主。大乗仏教における信仰対象である如来の一尊。
室町時代
足利氏が政権を握り京都室町に幕府を開いた時代。明徳3年（1392）南北朝の合一から、天正1年（1573）第15代将軍義昭が織田信長に追われるまでの約180年間を指す。その後期すなわち明応の政変後を戦国時代とも称する。また、南北朝時代（1336〜1392）を室町時代前期に含める説もある。
江戸時代
徳川家康が慶長5年（1600）関ヶ原の戦で勝利を占め、1603年幕府を江戸に開いた頃から、慶応3年（1867）徳川慶喜の大政奉還に至るまで約260年間の称。徳川時代。
วัดโอมุโระนินนาจิ
วัดแห่งนี้เป็นวัดหลักของนิกายโอมูโระของนิกายชินงงตั้งอยู่ในเขตอุเคียว เมืองเกียวโต ก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 888
入寂
寂滅に入ること。僧が死ぬこと。
วัดเซ็นโดอิน
วิหารในวัดโคซังจิ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ท่านอาจารย์มียวเอะ (ค.ศ. 1173-1232) ได้ใช้ชีวิตช่วงบั้นปลายและสิ้นชีวิต
明恵上人坐像
สมัยมุโระมัจจิ
เป็นสมัยที่ตระกูลอะชิคะกะมีอำนาจปกครองและเป็นคนเปิดรัฐบาลปกครองที่มุโระมัจจิ โดยหมายถึงระยะเวลาตั้งแต่ปีที่ 3 ของรัชสมัยเมโทะคุ (ค.ศ. 1392) ที่มีการตกลงรวมตัวกันของจักรพรรดิฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ จนถึงปีที่ 1 ของรัชสมัยเทนโช (ค.ศ. 1573) ที่ท่านโยชิอะคิ โชกุนคนที่ 15 ถูกโอะดะ โนะบุนะกะขับไล่ รวมแล้วเป็นระยะเวลาประมาณ 180 ปี โดยในช่วงครึ่งหลังของสมัยนั้น คือหลังเกิดเหตุการณ์เมโอ ก็จะเรียกว่าเป็นยุคสงครามในประเทศ (เซนโกะคุ) และในบางทฤษฎีก็มีการนำสมัยนันโบะคุโจ (ค.ศ. 1336~1392) เข้ามารวมด้วย โดยถือว่าเป็นช่วงครึ่งแรกของสมัยมุโระมัจจิ
สมัยเอะโดะ
เป็นชื่อเรียกสมัยที่มีระยะเวลาประมาณ 260 ปี ตั้งแต่ที่โทคุกะวะ อิเอะยะซุได้ชัยชนะจากการรบเซะคิกะฮะระในปีที่ 5 ของรัชสมัยเคโจ (ค.ศ. 1600) และได้จัดตั้งรัฐบาลปกครองที่เอะโดะในปีค.ศ. 1603 จนถึงปีที่ 3 ของรัชสมัยเคโอ (ค.ศ. 1867) ที่โทคุกะวะ โยะชิโนะบุทำการคืนอำนาจการปกครองกลับไปให้จักรพรรดิ จะเรียกว่า สมัยโทคุกะวะ
宝形造
屋根の一種。正方形の建物で、隅棟が屋根の中央に集まるもの。方形造ともいう。
露盤
仏塔の相輪のいちばん下にある四角い盤。
伏鉢
相輪などの露盤上にある、鉢を伏せたような形のもの。
宝珠
宝玉。塔の相輪の一部で、水煙の上に載せる飾り。
蔀戸
吊り上げたり外したりする、板の表裏もしくは表面のみに格子戸を組み込んだ建具。上下２枚に分かれている場合が多い。
花頭窓
禅宗様のもので、多くは桟唐戸や書院の欄間などに用いられる。格子の組子に花形を付けたことから花欄間ともいい、この組子を「花組子」「花子」という。
วัดเซคิซุยอิน
勅額
天皇直筆による額。
จักรพรรดิโกะโตบะ
จักรพรรดิโกะโตบะประสูติในปีจิโชที่4 (ค.ศ. 1180) เป็นจักรพรรดิในช่วงต้นสมัยคะมะคุระ เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 4 ของจักรพรรดิทากากุระ ในปีเคงคิวที่9 (ค.ศ. 1198) พระองค์ทรงสละราชสมบัติและเริ่มการปกครองแบบอินเซ ในด้านกวีนิพนธ์ พระองค์ทรงมีความเชี่ยวชาญและได้รวบรวมบทกวี "ชินโกะคิน วากะชู" ในปีโจคิวที่3 (ค.ศ. 1221) พระองค์ทรงออกพระราชโองการให้กำจัดโฮโจ โยชิโทกิ แต่ไม่สำเร็จและถูกเนรเทศไปยังเกาะโอกิ (สงครามโจคิว) พระองค์เสด็จสวรรคตที่นั่นในปีเอโนที่1 (ค.ศ. 1239)
คำอธิษฐานของจักรพรรดิ
พระราชกฤษฎีกาให้สวดภาวนา คำอธิษฐานของจักรพรรดิ
นิกายเคะกอนชู
นิกายหนึ่งที่นับถือพระสูตรเคะกอนที่เกิดขึ้นในสมัยราชวงศ์ถัง ของประเทศจีน โดยกล่าวกันว่าถูกเผยแพร่มายังประเทศญี่ปุ่นโดยพระโดเซน สมัยราชวงศ์ถัง ในปีที่ 8 ของรัชสมัยเทนเปียว (ค.ศ. 736) โดยปัจจุบันสำนักใหญ่ของนิกายอยู่ที่วัดโตไดจิ
下賜
高貴の人が、身分の低い人に物を与えること。
宸筆
天子、天皇が自身で書いたもの。天皇の直筆。
華厳経
大乗経典。華厳宗の根本聖典。
文殊菩薩
智慧を象徴する菩薩。
普賢菩薩
仏の悟り,瞑想,修行を象徴する菩薩。
菩薩行
自ら行動することで自他共に幸福になろうと願う、施しを行う修行のひとつ。
55 การเดินทางแสวงบุญของเซนไซ
เรื่องราวของพระเซ็นไซโดจิ (โพธิสัตว์สุธนะ) ที่ได้ไปแสวงบุญยังครูบาอาจารย์ทั้ง 55 รูป เพื่อฟังคำสอนของพวกเขา
覆屋
主に本殿を保護するために設けられている建物。
桟瓦
横断面が波形の瓦一種類だけを使う葺き方で、江戸時代に考案された。本瓦葺に比べて経済的なことから簡略瓦とも呼ばれていた。現在、町屋や住宅などで普通に葺かれているのが桟瓦葺である。
桟唐戸
框の中に桟を組み、その間に薄板や連子をはめ入れた戸。
เจดีย์ห้าองค์ประกอบ
เป็นประเภทหนึ่งของเจดีย์ ใช้หินห้าชั้นแทนธาตุทั้งห้า ได้แก่ ดิน น้ำ ไฟ ลม และอากาศ โดยเรียงจากล่างขึ้นบน ชั้นดินเป็นรูปทรงลูกบาศก์ ชั้นน้ำมีรูปทรงกระบอกหรือทรงกลม ชั้นไฟมีรูปทรงเป็นปิรามิด ชั้นลมมีรูปทรงครึ่งวงกลม ชั้นอากาศมีรูปทรงเป็นอัญมณีซ้อนกันอยู่ด้านบน
เจดีย์โฮะเคียวอินโท
เจดีย์ชนิดหนึ่งที่ใช้เป็นเครื่องหมายหลุมศพและสถูปที่ระลึก
เจดีย์เนียวโฮะเคียว
อะรุเบคิโยะวะ
ศาลเจ้าคาสุกะ ไทชะ
ก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 768 ตั้งอยู่ในเมืองนารา จังหวัดนาราเป็นหนึ่งในแหล่งมรดกโลกภายใต้ "อนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ของเมืองนาราบราณ" ก่อตั้งขึ้นในสมัยนาราพื่อปกป้องเฮโจเคียวและขอพรให้ประเทศเจริญรุ่งเรือง
คาสุกะ เมียวจิน
ชื่อเรียกรวมของเทพเจ้าที่ประดิษฐานอยู่ในศาลเจ้าคาสุกะ ไทชะ
託宣
神のことば。神のおつげ。神が人にのりうつったり、夢の中に出現したりして人間に伝える意志。
鎮守
鎮守神のこと。また、その神を祭った神社。
住吉明神
住吉大社（大阪市）に祀られる神。
見世棚造
小規模の社殿で、土台の上に組まれ、正面に階段のないもの。
妻入
切妻屋根・入母屋屋根の建物で、妻の側に出入口を設けて、それを正面とするもの。
向拝
仏堂や社殿の前、または後などに主屋から突き出て、上に屋根、下に階段のあるところ。
破風
一般に切妻屋根の側面にある三角形の合掌の部分を指す。
千木
社殿の屋根の両端の所で、交差し高く突き出ている部分のこと。
สมัยเฮอัน
เป็นสมัยที่มีระยะเวลาประมาณ 400 ปี ตั้งแต่จักรพรรดิคันมุจัดตั้งเฮอันเป็นเมืองหลวงที่ประทับ (ค.ศ. 794) จนถึงมีการจัดตั้งรัฐบาลปกครองคะมะคุริ (ค.ศ. 1185) ซึ่งเป็นสมัยที่อำนาจปกครองมีศูนย์กลางอยู่ที่เฮอันเคียว (เกียวโต) โดยปกติจะแบ่งเป็น 3 ระยะ คือ ช่วงต้นสมัย ช่วงกลางสมัย และช่วงท้ายสมัย หรือหมายถึง สมัยฟื้นฟูระบบการปกครอง(ริซึเรียว) สมัยผู้สำเร็จราชการ(เซคคัน) และสมัยอินเซ (ช่วงปลายสมัยเป็นการปกครองโดยตระกูลไทระ) หรือเรียกว่าเป็น สมัยเมืองเฮอัน
สมัยคะมะคุระ
เป็นสมัยที่มีระยะเวลาประมาณ 150 ปี ตั้งแต่มินะโมะโตะโนะโยะริโทะโมะก่อตั้งรัฐบาลปกครองที่คะมะคุระ จนถึงการเสียชีวิตของโฮโจ ทะคะโทะคิ ในปีที่ 3 ของรัชสมัยเกนโค (ค.ศ. 1333)
เอไซ
ท่านเอไซ (ค.ศ. 1141-1215) เป็นพระสงฆ์ในช่วงปลายสมัยเฮอันจนถึงต้นสมัยคะมะคุระ เป็นผู้ก่อตั้งนิกายรินไซในญี่ปุ่น และเป็นผู้ก่อตั้งวัดเคนนินจิ นอกจากนี้ท่านยังเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ที่นำวัฒนธรรมการดื่มชาที่หายไปแล้ว กลับมาเผยแพร่ในญี่ปุ่นอีกครั้ง
สัญลักษณ์ปลาคู่
ลวดลายปลาคู่ตัวผู้และตัวเมียหันหน้าเข้าหากัน สื่อถึงความปรารถนาให้ลูกหลานเจริญรุ่งเรืองเป็นลวดลายอันเป็นมงคล
ค้อนแห่งอำนาจ
มีต้นกำเนิดจากอาวุธโบราณของอินเดีย เป็นสัญลักษณ์แห่งความปรารถนาในพระพุทธศาสนาอันจะขจัดกิเลสตัณหาได้
กงล้อพันซี่
ลวดลายรูปกงล้อที่มีซี่ล้อหนึ่งพันซี่ ซึ่งปรากฏอยู่ใต้ฝ่าพระบาทของพระพุทธเจ้า เป็นหนึ่งในลักษณะมหาบุรุษ 32 ประการของพระพุทธเจ้า
高橋箒庵
本名：高橋 義雄。1861年-1937年。日本の実業家。
数寄者
茶の湯を趣味とする人。
四畳台目の本席と八畳の広間
三畳の水屋
露地
蹲
灯篭
春日灯篭
待合兼鐘楼
茶恩鐘
梵鐘
中国の古楽器の鐘に対して、寺院で用いるつりがねの称。多く鐘楼に吊り、撞木で打ち鳴らす。
