เมียวเอะ (ค.ศ. 1173–1232) มักนั่งสมาธิที่โคนต้นสนที่แยกออกเป็น 2 ง่ามบนภูเขาเรียวกะใกล้กับวัดโคซังจิ โดยต้นไม้นี้มีชื่อเรียกว่า "โจโชจุ" หรือ "ต้นนั่งพื้นเชือก" ซึ่งสถานที่นั้น ปัจจุบันมีเจดีย์หินขนาดเล็กตั้งไว้อยู่
ภูเขาเรียวกะ
เมียวเอะ
เกิดปีที่ 3 ของรัชสมัยโจอัน (ค.ศ. 1173) มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่ตำบลอะริดะกะวะ จังหวัดวะคะยะมะในปัจจุบัน โดยเป็นคนในตระกูลยุอะซะ เป็นผู้รื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยได้ออกบวชกับพระมองกะคุ วัดจินโกะจิ และได้ศึกษาคำสอนเคะกอนที่วัดโตไดจิ และได้รับถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆตามหลักการสอนแบบมิคเคียวจากพระโคเนน วัดคะจูจิ โดยในปีที่ 1 ของรัชสมัยเคนเอ (ค.ศ. 1206) ได้รับพระราชทานที่ดินบริเวณโทะกะโนะโอะจากจักรพรรดิโกะโทะบะ จึงได้ทำการสร้างวัดโคซังจิขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางในการรื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยเมียวเอะมรณภาพในปีที่ 4 ของรัชสมัยคังกิ (ค.ศ. 1232)
นั่งสมาธิ
การปฎิบัติของเซนโดยนั่งทำ
ภาพวาดเมียวเอะที่มีชื่อเสียงที่สุด เป็นภาพวาดรูปเมียวเอะนั่งสมาธิอยู่บนต้นไม้ โดยนั่งอย่างสงบตรงอยู่ตรงกลาง มีต้นวิสทีเรีย นก หิน ต้นไม้ กระรอกล้อมรอบ ภาพวาดนี้แสดงถึงการเคารพนับถือต่อธรรมชาติและความรักที่มีต่อสัตว์มีชีวิตของเมียวเอะ ภาพนี้เป็นผลงานของ เอะนิจิโบโจนิน โดยได้ถูกวาดขึ้นในปีศตวรรษที่ 13
นก
กระรอก
เอะนิจิโบโจนิน
เป็นพระที่ถนัดในการวาดภาพ โดยเป็นพระลูกศิษย์ของเมียวเอะ กล่าวกันว่าเป็นผู้เขียนภาพวาดเป็นจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับวัดโคซังจิ ไม่ทราบว่าเกิดและมรณภาพในปีใด
ภาพวาดต้นฉบับที่เป็นสมบัติของชาติถูกเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเกียวโต ส่วนภาพที่จัดแสดงอยู่ในเซะคิซุยอินเป็นภาพที่ทำจำลองขึ้นมา