เซะคิซุยอิน เป็นอาคารแห่งเดียวที่เหลืออยู่ในโคซังจิมาตั้งแต่สมัยของเมียวเอะ (ค.ศ. 1173–1232) ผู้ก่อตั้งวัด โดยถือเป็นอาคารแบบอย่างของชินเดนซึคุริ (สถาปัตยกรรมที่พักของขุนนาง) ที่เป็นอาคารชั้นเดียว ในสมัยคะมะคุระ (ค.ศ. 1185–1333)
เมียวเอะ
เกิดปีที่ 3 ของรัชสมัยโจอัน (ค.ศ. 1173) มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่ตำบลอะริดะกะวะ จังหวัดวะคะยะมะในปัจจุบัน โดยเป็นคนในตระกูลยุอะซะ เป็นผู้รื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยได้ออกบวชกับพระมองกะคุ วัดจินโกะจิ และได้ศึกษาคำสอนเคะกอนที่วัดโตไดจิ และได้รับถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆตามหลักการสอนแบบมิคเคียวจากพระโคเนน วัดคะจูจิ โดยในปีที่ 1 ของรัชสมัยเคนเอ (ค.ศ. 1206) ได้รับพระราชทานที่ดินบริเวณโทะกะโนะโอะจากจักรพรรดิโกะโทะบะ จึงได้ทำการสร้างวัดโคซังจิขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางในการรื้อฟื้นนิกายเคะกอน โดยเมียวเอะมรณภาพในปีที่ 4 ของรัชสมัยคังกิ (ค.ศ. 1232)
สมัยคะมะคุระ
ชื่อสมัยที่มีระยะเวลานานประมาณ 150 ปี เริ่มตั้งแต่ที่มินะโมะโตะ โนะ โยะริโตะโมะเริ่มเปิดรัฐบาลปกครองที่คะมะคุระ และจบลงเมื่อโฮโจ ทะคะโทะคิสิ้นชีพในปีค.ศ. 1333 (ปีที่ 3 ของรัฐสมัยเกนโค)
ชินเดนซึคุริ
รูปแบบของที่อยู่อาศัยของชนชั้นสูงในสมัยเฮอัน
ใกล้ทางเข้าทางทิศตะวันตก มีรูปปั้นไม้พระโพธิสัตว์เซนไซโดจิ (สันสกฤต: Sudhana) ขนาดเล็ก เมียวเอะชอบเรื่องราวการเดินทางเพื่อการตรัสรู้ของเซนไซโดจิ โดยได้วางรูปปั้นไว้ตรงนี้เพื่อเป็นการจำลองว่าเมียวเอะวางรูปปั้นไว้ในที่พักของตน
เซนไซโดจิ
เป็นเด็กที่ได้กล่าวถึงในพระสูตรเคะกอน โดยเป็นการกล่าวถึงบุคคลผู้เป็นแบบอย่างของการปฎิบัติธรรม โดยเมียวเอะให้ความเคารพรักเพราะเห็นว่าคล้ายกับตนที่มีความเพียรพยายามในการปฏิบัติธรรม กล่าวกันว่าเมียวเอะได้วางรูปปั้นเซนไซโดจิในที่พักของตน รูปปั้นที่เห็นในปัจจุบัน เป็นรูปปั้นที่ถูกแกะสลักขึ้นโดย นิชิมุระ โคะคู ในช่วงต้นของรัฐสมัยโชวะ
ทางทิศใต้ของเซะคิซุยอิน มีป้ายไม้พระราชโองการที่สั่งให้ก่อตั้งวัดขึ้น รวมถึงคำจากพระสูตรเคะกอนที่เป็นที่มาของชื่อวัดโคซังจิแขวนไว้ และวิวของมุไคยะมะ (ภูเขามุไค) และ คิโยะทะคิคะวะ (แม่น้ำคิโยะทะคิ) ที่อยู่ทางทิศใต้ที่เหมือนถูกล้อมไว้ด้วยกรอบที่ประกอบด้วยเสาไม้ของอาคาร และประตูกันฝนลายตาราง
ป้ายไม้พระราชโองการ
ป้ายไม้ที่เป็นลายมือของจักรพรรดิ
คิโยะทะคิคะวะ
แม่น้ำระดับ 1 ที่แยกมาจากแม่น้ำคะซึระ ซึ่งเป็นแม่น้ำสายหนึ่งของแม่น้ำโยะโดะกะวะ ที่ไหลผ่านเขตคิตะ และเขตอุเคียว ในเทศบาลเมืองเกียวโต
มุไคยะมะ
โดยแต่เดิมนั้น เซะคิซุยอินถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้เก็บพระสูตร และตั้งอยู่ด้านทิศตะวันออกของอาคารฮองโด (ห้องโถงใหญ่) และอาคารคองโดของวัดโคซังจิ แต่อาคารเดิมพังเสียหายจากเหตุการณ์น้ำท่วมในปีค.ศ. 1228 และได้ถูกสร้างขึ้นใหม่ทดแทนด้วยอาคารที่พักอาศัยที่อยู่ในพระราชวังมาก่อน เซะคิซุยอินที่ถูกสร้างใหม่ขึ้นมา เมียวเอะได้นำเทพคะซุกะไดเมียวจิน และซุมิโยะชิเมียวจิน ซึ่งเมียวเอะให้ความสำคัญว่าเป็นเทพเจ้าที่สำคัญของศาสนาชินโตมาประดิษฐานไว้ ในสมัยนั้นศาสนาชินโตและศาสนาพุทธถูกนำรวมเข้าด้วยกันอย่างกลมกลืนและมักตีความว่าเทพเจ้าของศาสนาชินโตแปลงตัวมาเป็นเทพเจ้าของศาสนาพุทธ
อาคารคองโด
อาคารวัดที่มีพระประธานประดิษฐานอยู่ เป็นอาคารที่เป็นศูนย์กลางของวัด กล่าวกันว่าเพราะด้านในของอาคารเป็นสีทอง(คอง)จึงเรียกกันว่าคองโด พระอุโบสถ
เทพคะซุกะไดเมียวจิน
ซุมิโยะชิเมียวจิน
ในปีค.ศ. 1889 เซะคิซุยอินได้ถูกย้ายมาตั้งไว้ในสถานที่ปัจจุบัน
